گروه تولیدات گیاهی، پژوهشکده کشاورزی، سازمان پژوهش های علمی و صنعتی ایران، تهران
چکیده
شته‌ها از مهم‌ترین آفات کشاورزی بویژه در گلخانه‌ها می‌باشند. محیط گلخانه شرایط ایده‌آلی را از منظر دما و رطوبت برای رشد و نمو شته‌ها دارد، بنابراین در زمان کوتاه جمعیت بسیار بالایی از شته‌ها در گلخانه نمایان می‌شود. یکی از مؤثرترین روش‌های کنترل جمعیت شته‌های آفت در محصولات گلخانه‌ای، روش کنترل بیولوژیک می‌باشد. دشمنان طبیعی متعددی از گروه پارازیتوئیدها، شکارگرها و عوامل بیماری‌زای حشرات برای کنترل شته‌های آفت در گلخانه‌ها وجود دارند. مهم‌ترین عوامل کنترل بیولوژیک شته‌های گلخانه شامل زنبورهای پارازیتوئید Aphidius، شکارگرهای بالتوری سبز، مگس‌های گل، پشه Aphidoletes aphidimyza، سن اوریوس، کفشدوزک هفت نقطه‌ای، کفشدوزک دو نقطه‌ای و قارچ بیمارگر Beauveria bassiana می‌باشد. در اکثر گلخانه‌هایی که جمعیت شته مشاهده می‌شود، با انجام بازدید تخصصی جمعیت دشمنان طبیعی بویژه زنبورهای پارازیتوئید Aphidius نیز قابل مشاهده است. کمتر گلخانه‌ای وجود دارد که همراه با پراکنش شته، جمعیت دشمنان طبیعی آن حضور نداشته باشند. اجرای اقدامات حمایتی برای افزایش جمعیت دشمنان طبیعی در گلخانه‌ها ضروری می‌باشد. پیشگیری از سمپاشی‌های بی‌رویه، بکارگیری آفت‌کش‌های کم خطر برای دشمنان طبیعی و مصرف حشره‌کش‌های انتخابی از جمله اقدامات قابل توصیه می‌باشد. بنابراین، ضروری می‌باشد که کارشناسان و تولیدکنندگان محصولات گلخانه‌ای با دشمنان طبیعی شته‌های آفت آشنایی و توانایی تشخیص آن‌ها را از سایر آفات داشته باشند. در این مقاله مهم‌ترین عوامل کنترل بیولوژیک شته‌های آفت گلخانه معرفی خواهند شد.
)